Serge Valentin, whiskyfun.com, 03/03/2024:
We've already tried some superb Tiffon/Braastad (same house) in the past, so we have very little doubt here and now… Colour: full gold. Nose: insane and very complex fruits. Crazy lichees and peaches in syrup a first, then gentler oranges and grapefruits, morello cherries, apricots, all coated with maple syrup and manuka honey. Sound about right, right? In the end you would believe you were nosing some old Sauternes from a great château (I'd swear it was Sigalas) or even a crazy old sweet Jurançon. Why not the much missed Joliette! Mouth: a little mocha and chocolate running the show for a few seconds, then the same fruity sequence that we had found on the nose, word for word, up to that manuka honey and these old sweet wines. You may just add a few notes of quince jelly, and maybe mirabelle jam, and maybe crème brûlée. Finish: the coffee is back, together with some fruity ganache. High-end cappuccino – should that exist – in the aftertaste. Not a single ounce of bitterness or oak or boisé or whatever. Comments: it's the cognac that controls everything; the taster has absolutely nothing to do. I love the little hint of coffee in the finish. 'Stupid' quality/price ratio, beats all whiskies in that respect (125€).
SGP:541 - 91 points.

Ruben Luyten, www.whiskynotes.be, 29/02/2024:
Nose: luscious sweet aromas of peaches and worn leather. Hints of mint and fresh floral notes typical of Grande Champagne. Then coppery notes. Some woody notes and tobacco too, mixing with cocoa.
Mouth: a firm woody side now, with sandalwood and ginger. Enough dried fruits (apricots) with orange peels to keep it in check. Jaffa cakes and hints of roasted walnuts. Tobacco and hawthorn, with dark honey and chocolate in the background. Some green spice (nutmeg) and hints of leafy bitterness towards the end.
Finish: medium length, oily and leafy, with hints of liquorice and oak.
A fine cognac with a marked oak influence. There’s a nice sweetness but don’t expect exuberant fruits like in the older expressions. The lower ABV makes it almost too easy to drink and keeps the price low: good value for money.
Score: 88/100

De Wachter

Mijn allereerste Cognac Tiffon, dankzij Malternative-Belgium. Wie anders? Het huis werd in 1875 opgericht in de Rue des Meuniers in Jarnac door Médéric Tiffon. Ik was daar vorige zomer nog! Vlak na de tweede wereldoorlog huwt Edith Rousseau, de nicht van Médéric en erfgename van het huis, met een Noorse man, Braastad genaamd. Aan de oevers van de Charente staat een prachtig pand, maar de productie is al sinds 1926 ondergebracht in Mainxe, op zo’n 5 minuten rijden van Jarnac. In 1965 werd die distilleerderij overigens volledig vernieuwd. In het glas zit een Tiffon 1995, door Pieter en Ysatis gedoopt tot ‘Le Vigilant’ – oftewel De Wachter – met de uil op het alweer prachtige label die de wijngaarden van Chateau Triac onder zijn hoede heeft. Merk het ABV op: twee cijfers na de komma. Da’s wel heel erg precies.

Frisse, florale neus op lentebloesems die een mooie fruitigheid vooraf gaat. Ik ontwaar vooral sappige, witte perzik en gedroogde abrikozen, maar daaronder zit wel een mooie toets van chocolade verstopt. Het maakt deze cognac een tikkeltje speels, naar mijn mening. En dat gaat hem erg goed af.

De body is wat aan de lichte kant, moet ik zeggen. De gedroogde abrikozen komen nu eerst en domineren relatief lang. Ze geven de andere toetsen als de perzik en nu ook een gekonfijte appelsienschil het nakijken. Iets van geroosterde noten verschijnt, terwijl een zachte kruidigheid hem een licht drogende toets geeft. Minder zoet dan de neus beloofde, maar wel subtiel complex en elegant.

Dat drogende effect zet zich helemaal door in de middellange afdronk, die lekker kruidig blijft tot de laatste snik.

Mooie introductie tot dit huis, wat mij betreft. En dat voor 125 EUR? Je moet al een uil zijn (ziet u wat ik daar deed?) om die te laten staan.

86/100