Roger Caroni: https://leblogaroger.eu/index.php/2024/01/20/
Nez: Une belle impression gouaché, grasse se dégage de ce premier nez, on sent qu’il va y avoir de la matière, et ça on aime beaucoup, ici à la rédaction du blog !
Pas mal de fruits exotiques avec de la mangue, une petite pointe acidulée avec les fruits de la passion, du thé noir, quelques essences plus florales, de la vanille, un fin caramel, quelques notes plus tertiaires avec le tabac, le bois cendré et un léger bouquet d’épices.
Très sexy comme nez en fait, on retrouve tout ce que j’aime dans le cognac en fait… et il porte bien son nom le bougre (non le noble !)
Bouche: Bouche tout aussi élégante et fruitée avec encore pas mal de fruits de la passion et autres fruits exotiques mêlés à des parfums vanillés, caramélisés et légèrement boisés.
Les agrumes viennent ensuite avec une pointe poivrée, mentholée, épicée et encore quelques notes de thé noir. La finale, relativement longue sur des notes plus florales et boisées
Alcool super bien intégré, c’est très équilibré avec le peps qu’il faut. Top.
Conclusion: Très élégant, bien fruité avec la dose boisée qu’il faut…. bref, encore une grande sélection !
91/100

Mark Dermul, whivie.be, 07/2023
Verrières
‘Zei u Verrières?’ was mijn eerste vraag toen Pieter me een drammetje aanbood van dit goedje – toen nog niet gelabeld, maar als een soort avant-première op het onvolprezen festival When Whisky Meats BBQ – want is dat niet de plek waar ook de wijngaarden staan van Laurichesse, mijn favoriete cognachuis? Het eerste kon hij volmondig bevestigen, op het tweede kwam geen reactie, dus ik zou het niet kunnen zeggen. En wederom sloeg hij de handen in elkaar met Joeri van The Whisky Jury om dit single cask – 179 flessen sterk – op de markt te brengen. Na het proeven liet ik prompt verstaan dat hij mij hiervan alvast een flesje mocht reserveren. U snapt ongetwijfeld waarom na het lezen van onderstaande.
De neus barst weer van de fruitigheid met allerhande toetsen van de appelsienfamilie op kop. Gekonfijte schil van bergamot en bloedappelsien. Maar ook pijptabak en ananas op de BBQ. Een verse boterkoek met abrikozenconfituur op zondagmorgen. Een toefje menthol in de verte. Elegant en sexy met prachtige rondingen.
De aankomst is verrassend pittig met opnieuw appelsien, maar nu ook wat pompelmoes en perzik, kersen en een zachte kruidigheid. Wat ananas keert weer, deze keer met een druppeltje honing. Iets van vers geboend leder. De menthol wordt munt en de kruiden worden gaandeweg luider, waardoor hij een mooie warmte uitstraalt. Pure klasse.
In de lange, zacht gekruide afdronk vertoont hij een mooi bittertje als van te lang getrokken fruitthee, waardoor een mooie balans wordt bereikt.
Hemels. Ja, dit is qua stijl toch wel verwant aan Laurichesse, hoor. En het feit dat deze ‘Le noble’ werd gedoopt en ik bij mijn tasting notes van Fût 300 over ‘nobel hout’ sprak doet het vermoeden alleen maar toenemen (hoewel het jaartal misschien te vroeg komt voor dit huis). Maar nogmaals: zekerheid hieromtrent heb ik niet. Hoe dan ook: zalige cognac! Ondertussen heeft de fles haar plekje in mijn immer groeiende cognacverzameling gevonden.
92/100

Serge Valentin, whiskyfun.com, 12/05/2024:
From a 'bouilleur de cru', so probably an individual. It's true that in France, we need to produce a large part of what we consume, coz we wouldn't want to run dry (even if we're already #1 export market in volume for Scotch – but we drink a lot of the nasty stuff). Colour: full amber. Nose: and what an individual. This is peach-led, which is the #1 kind of arrival with anything cognac or even wine brandy, then we have ripe apricots, mirabelles and quinces. A few amaretti and macaroons. Mouth: some tannicity sure feels, peach skin, cedarwood, pear peeling, heavier Darjeeling.. but balance was preserved. It's in the background that tea and oak tannins seem to be having a blast, but they'll never actually get through. Finish: rather long, rather fresh, rather peachy. More mint and black tea in the aftertaste. Comments: 1968, that was In-A-Gadda-Da-Vida, right? In any case, I 'd believe bottling old cognacs or armagnacs really means knowing how to play with the limits. Sexiest work there is, no?
SGP:651 - 90 points.

Ruben Luyten, www.whiskynotes.be, 07/07/2023:
Nose: again a very fruity profile, albeit with a fresher (pepper)minty side and slightly less warmth. That said, similar apricots and bananas and candied oranges. Then hints of cinnamon pastry and honey. Also polished wood and a little tobacco. Highly elegant.
Mouth: starts on pineapple and maracuya, fresh oranges, pink grapefruit and juicy peaches. Again this plays the card of utter freshness, while the previous one was warmer and slightly more honeyed. Cinnamon, mint, tobacco leaves and a darker fruits (maybe cherries on syrup) towards the end.
Finish: very long and nicely warming, on fruit tea, herbal honey and gentle oak.
this one aims for a perfeft balance. Tropical fruits, polished oak, leaving some space for darker notes too.
Score: 91/100